van bergdorp naar bollywood

Namasté

Afgelopen weken weer wat dingen beleefd!

Sowieso stage gelopen natuurlijk. Op stage gaat het goed, het is soms alleen nogal saai. Gedurende de hele dag moet ik veel wachten, wachten tot iedereen er is maar ook als er rituelen of lessen in het Nepalees worden gegeven. Daardoor voel ik me veel suf op stage, ik ben nu bezig met projecten op te zetten met de andere stagiaire uit België. Zodat we voor de kinderen wat meer kunnen betekenen en we zelf ook meer uitdaging in de stage hebben. De kinderen zijn heel lief. Knuffels krijg ik in ieder geval niet tekort.

Woensdag op donderdag (23-24 april) heb ik bij Sigi in Adhikardidanda geslapen. Donderdag was er een feestdag waardoor ik niet naar stage kon.
Eindelijk even de stad uit en wat meer van de natuur zien. Niet wetend waar ik welke bus precies moest nemen kwam ik dan toch in de bus terecht. Snel bemachtigde ik een plekje naast het raam. Alle sta en zitplaatsen waren volgens mij al lang bezet, en toch bleef de bus stoppen om nog meer mensen erbij te proppen. Het was een ontzettend mooie busreis. En daar kwam ik dan aan in Nagdanda, een bekende plek! In Pokhara heb ik totaal geen richtingsgevoel overgehouden aan die paar dagen die we hier verbleven 4 jaar geleden. Maar ik stapte in Nagdanda de bus uit en herkende alles! Sigi kwam me ophalen en we liepen nog langs de middelbare school waar we toen der tijd een basketbalveld gedoneerd hadden. Kinderen spelend op het beton (waar ondertussen veel gaten inzitten) de ballen gooiend naar de ondertussen verroeste baskets. 4 jaar lang terug gekeken naar het mooie Nepal, mijzelf afgevraagd: hoe zou het er nou zijn? Nou zo dus! Een heel gek maar heel goed gevoel terug te zijn op de plaatsen die 4 jaar lang door mijn hoofd zijn blijven spoken.
We liepen door naar het gastgezin van Sigi, daar gegeten en geslapen en ’s ochtends weer vroeg op pad naar Serachour.
In Serachour aangekomen wist ik de weg nog te wijzen, zelfs naar het gastgezin wat ik bezocht had. Helaas was er niemand thuis. Ook nog bij Maya geweest, er was een meisje van 5 jaar aan het spelen wat toen in een wiegje lag. De school in Serachour was dicht wegens de feestdag. Ik vond het super leuk om al deze dingen te herkennen en te zien wat er veranderd is.

Ook ben ik nog in Bandipur geweest. Dat is een klein stadje op een berg richting Kathmandu. Met z’n 5e wilde we er heen met de scooter. Maar 2 van ons hadden een rijbewijs bij, en aangezien je in Nepal geen scooter kan huren zonder rijbewijs regelde Prem (mijn gastvader) wat voor ons. Een taxiscooter stond op ons te wachten, en wel mijn buurman. We zouden ongeveer 3 uur moeten rijden. Na een uurtje stonden we denk ik al stil wegens een kapotte band, toch handig een Nepallees die dat even regelt. Na 1,5 uur konden we verder. Het was heerlijk om op de scooter door de bergen, de dorpjes en tussen de terrassen door te rijden. In Bandipur mag geen vervoer rijden dus we parkeerde onze scooters voor de poorten, waar we ook een slaapplaats regelde. Het scheelde enorm in prijs, maar we hadden er natuurlijk niet aan gedacht dat s’ochtends vroeg het daar extra druk zou zijn met vervoer. En daarbij zat er een enorm grote spin (echt nog nooit zo’n grote gezien!) op onze kamer, deze hadden we dan wel van het leven beroofd maar toch erg slecht geslapen. Bandipur leek verder net een dorpje in Frankrijk. De straatjes, huizen met luikjes en de bloemen aan de muur. De dag erna zijn we naar de grootste grot van Azië gegaan. We moesten eerst even een berg opklimmen in 40 graden.. maar de verkoeling in de grot maakte het goed! Na de grot gezien te hebben zijn we terug gescootert naar Pokhara.

Afgelopen weekend zijn we als maya groep vertrokken uit Pokhara (ik kom nog wel terug) en richting Kathmandu gegaan. Maar wel met een tussenstop op een camping. Zaterdag zijn we gaan raften, dat was super leuk! We sliepen s’ avonds in tentjes langs het water, nadat we rondom het kampvuur zaten.
Zondag zijn we gaan canyoningen. ‘moniek, jij canyoning?’ ja, ik had het even door elkaar gehaald met kayaking. Daar stond ik dan bovenop een waterval met een tuigje om en een touw in mijn hand, niet helemaal klaar om de komende 15 meter te gaan abseilen. 5 meter later hing ik dan ook te bungelen aan het touw. nee, niet echt mijn ding.

Maandag zijn we rond gaan lopen door Thamel. Er werd een Indiase bollywood film opgenomen en we waren gevraagd dinsdag te figureren.
Om 5 uur moesten we dinsdag al in Thamel zijn, vanuit daar gingen we met een bus naar Bakthapur. Het filmen duurde heel lang maar was wel leuk. Er stonden ontzettend veel nepalezen om de set heen te kijken, en gingen helemaal uit hun dak als een bepaalde acteur even tevoorschijn kwam. Deze man bleek dan ook de best verdienende bollywood acteur te zijn, kwamen we later achter. 13 uur later een super ervaring erbij en 4000 roepies verdiend.

Vanochtend ben ik terug naar Kathmandu gegaan, hier blijf ik tot zondag dan ga ik weer naar Pokhara voor mijn stage.

Liefs mina