the bumpy road
Blijf op de hoogte en volg Moniek
09 April 2014 | Nepal, Pokhara
Een bumby road, dat is denk ik wel een goede beschrijving.
Het gaat soms goed met me, soms gaat het minder goed.
Afgelopen weekend wel echt een top weekend gehad!
Alle andere stagiaires waren in Pokhara dus we hebben verschillende dingen ondernomen, het is een super leuke groep!
Vrijdag ben ik met de meiden naar het winkelcentrum geweest van Pokhara. Met de bus er naar toe die helemaal vol word gepropt. Mensen leunen tegen je aan en pakken je vast om niet om te vallen.
Zaterdag was de cultuurdag.
Deze is voor alle stagiaires van maya, de jongens hadden hem ook nog niet gehad dus we waren met n klein clubje.
We gingen eerst naar een museum, erg indrukwekkend was het niet. Het was meer dat Prem wel wat interessante verhalen over zichzelf te vertellen had.
Daarna zijn we naar een plaats gegaan waar hindoeïstische en boeddhistische crematies zijn.
Onder bij de rivier vond een hindoeïstische crematie plaats. Boven de boeddhistische, bij de tempel werd een lijk geofferd en onder lagen 2 lijken ter verbranding. Het was erg heftig maar ook heel interessant om te zien. We hebben meerdere keren aan Prem gevraagd of we hier wel bij moesten zijn omdat het best ongemakkelijk voelde. Maar Prem legde ons uit dat we allemaal het zelfde ziel hebben, alleen onze huidskleur is anders maarja dat is natuurlijk geen reden om geen verdriet met elkaar te delen! Later kwam het lijk naar beneden wat boven geofferd was. Veel verdrietige mensen erbij. We voelden ons ontzettend ongemakkelijk, maar de mensen vroegen ons of we bij het laatste afscheid kwamen staan. Daarna liep familie en iedereen langs het lijk op als allerlaatste afscheid, dat hadden wij maar even overgeslagen. Wat ik toen zag greep me ontzettend aan. Niemand hield zich in. Vrouwen zakte in elkaar en schreeuwde van verdriet. Dit kon ik niet echt aanzien en aanhoren. Het deed me allemaal zo denken aan het overlijden van Gertie. Maar op de een of andere manier deed het me wel goed. Het was een echte bevestiging dat we allemaal dezelfde mensen zijn, alleen de cultuurverschillen zorgen ervoor dat we anders met onze gevoelens om gaan.
’s Avonds na het eten ben ik met wat andere van de groep naar een super gezellig cafe gegaan. We hoorden wat over een of ander illegaal bosfeest, daar hadden wij natuurlijk wel interesse in! Aangezien hier alles om 11 uur sluit en dat bosfeest de hele nacht door zal gaan, jaja haha..
We zochten het cafe wat het bosfeest organiseerde en vonden daar folders. Maar niets op de folder wees op waar het was, er stond alleen: 45 min van Pokhara vandaan.
Dus wij opzoek naar taxi’s die misschien toevallig zouden weten waar het bosfeest te doen was.
En we hadden ze gevonden!
Het was groot feest in de 2 taxi’s. De straten waren leeg en het was muisstil. En daar reden we dan met ramen open en muziek op het hardst. Dansend en meezingend in de taxi op Nepaleese bollywood muziek. Na ongeveer 30 minuten, stopte we. Maar er was niets te zien en niets te horen. De taxi chauffeurs gaven toe dat ze helemaal niet wisten waar het was, dat hadden we wel al in de gaten. Maar tsja, de voorpret was het alleen al waard! De chauffeurs waren nog niet van plan om op te geven dus we reden door, door de bergen. Af en toe stopten we. De chauffeur stapte uit en ging dan op hoteldeuren kloppen en heel hard schreeuwen omdat hij perse ons naar het bosfeest wilde brengen. Natuurlijk reageerde hier niemand op. Of hij stopte en stapte uit om te luisteren of hij muziek hoorde. 1 keer hoorde we het, wij door het dolle heen. Maar helaas is het erg moeilijk te horen waar muziek vandaan komt in de bergen. Na 3 uur door de bergen heen te hebben gereden besloten we dan maar op te geven. Maar een hele leuke avond gehad!
Zondag ben ik samen met Sigi Eva en Maarten met de mountainbike naar Thulaket gefietst. Het was 1,5 uur fietsen, en dat over een bumpy road! Ik weet het, niets voor mij. Maar ik was gewoon heel benieuwd naar het gastgezin waar Eva een maand bij heeft geleefd. Daar gingen we op bezoek. Heel leuk om te belevenl, en mijn eerste Dahl Bhat op.
Maandagochtend werd ik weer met veel heimwee wakker. Het leuke weekend zat er weer op en er stonden wat spannende dingen op me te wachten.
Daarbij kregen we maandagochtend het bericht dat mijn Nederlandse begeleidster s’ nachts naar huis was vertrokken omdat zij slecht bericht van thuis had gekregen.
Ik zou mijn eerste stagedag in het weeshuis hebben en ben daar dus samen met Rosan naar toe gegaan. Ik voelde me ontzettend slecht. En ben al na 2 uur terug naar het hotel gegaan.
In het hotel werd ik fijn opgevangen. ’s Avonds mijn eerste nacht bij mijn gastgezin. Eva ging met me mee. Ik heb voor Nepaleese begrippen echt een super kamer, met zelfs nog een eigen douche en wc.
Ik had een goede afleiding aan Eva, en heb uiteindelijk dan ook goed geslapen.
Gister ben ik een paar uurtjes naar het weeshuis geweest, meer met Rosan gepraat dan iets kunnen betekenen voor de kinderen, maar het hielp wel. De hele middag met Stef geskypt, haha ook fijn. En ’s avonds met veel heimwee naar het gastgezin vertrokken. Eerst even met prince gewandeld. Prince is niet de echte naam van een van de pleegkinderen van Prem maar dat betekent het wel in het Engels, dus ik mag hem zo noemen. Wel zo makkelijk. We liepen langs de rivier en Prince vertelde me over de slangen. Met mijn stomme kop val ik natuurlijk weer half over een steen heen waardoor mijn teen bloeide, het kan ook niet anders! Prince meteen heel bezorgd dat we terug naar huis moesten en we het schoon moesten maken.
Later kwamen Prem en zijn dochtertje Aapie thuis. We aten Dahl Bhat op en ben daarna vrij snel gaan slapen. Ofja, maar een poging tot. Ik begon weer te hyperventileren en heb toen even met een van de andere stagiaires van maya gebeld wat me ontzettend hielp. Behalve wat nare dromen over slangen uiteindelijk toch nog goed kunnen slapen.
Dus vanochtend vol trots dat het me gelukt was werd ik wakker! Samen met Rene en Meike ben ik naar mijn stageplaats gegaan om vast even rond te kijken en een paar collega’s te ontmoeten. Echt waar, zelfs voor Nederlandse begrippen is het een prima stageplaats! Het ziet er allemaal ontzettend goed uit en de activiteiten die gedaan worden zijn enorm doordacht. Dinsdag heb ik hier mijn eerste stagedag, ik heb er best wel zin in.
Vanavond ga ik weer naar mijn gastgezin toe. Ik ben van plan morgen terug naar het hotel te gaan omdat ik dan ’s avonds te horen krijg wat de uitslag zal zijn van de onderzoeken van mam. Heel spannend! En wel zo fijn om dan wat afleiding te hebben van de groep.
Wat n lang bericht! Jullie horen snel weer van me.
Groetjes moniek
-
09 April 2014 - 19:07
Sanne Stoop:
Fijn om weer een update te lezen! Die bijzondere ervaringen maken je trip nu al de moeite waard. Hopelijk worden de 'ups' steeds groter en verdwijnen de 'downs' naarmate je daar meer je plek vindt. Ik duim vanuit Nederland voor goed nieuws over je moeder!
Groetjes Sanne -
10 April 2014 - 00:03
Mariette:
He meis hou je taai heel veel sterkte en succes met je ma . Lees met spanning je verhalen knap hoor kop op he wij denken aan je xx -
17 April 2014 - 10:40
Oma:
Moniek, heel hartelijk gefeliciteerd met je 19e verjaardag. Wij zitten nu aan de taart en denkenden aan jou. Heel veel liefs van oma -
17 April 2014 - 11:00
Riet:
Hoi Moniek
Proficiat met je verjaardag. Maak er maar een leuke dag van. Heel veel succes met je stage.
Groetjes
Henk, Riet, Koen, Luuk en Anke -
19 April 2014 - 13:30
Paul Venbrux:
Hallo Moniek,
Nog hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag.
Ik hoop dat je al een fijne dag hebt gehad.
Net nog je moeder aan de telefoon gehad en zij was heel positief.
Fijn om zo te horen.
Ik hoop voor je dat de heimwee wat verdwijnt. Het lijkt me van de ene kant wel een mooie ervaring om zo allerlei dingen uit een andere cultuur mee te maken. Niet heel veel mensen van hier zullen dat zo van dichtbij ooit meebeleven. Van de andere kant begrijp ik dat het ook niet altijd meevalt.
Veel succes gewenst.
Groetjes van Paul en natuurlijk ook van Saskia, Milou en Anouk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley