Maar, ik houd de moed er in!
Blijf op de hoogte en volg Moniek
30 Maart 2014 | Nepal, Kathmandu
Hallo allemaal,
Daar zit ik dan in Nepal, met ontelbaar gevoelens.
Zoals de meeste ondertussen al weten heb ik 2 dagen voor vertrek nogmaals de keuze moeten maken; gaan of niet gaan. Dit door een slecht nieuws bericht.
Voordat ik deze keuze kreeg keek ik eerlijk gezegd nog niet heel erg uit om naar Nepal te gaan, vooral Stef achterlaten was iets waar ik nog totaal geen zin in had.
Maar na het slechte nieuws baalde ik ontzettend, ik kwam er achter hoeveel zin ik eigenlijk had om te gaan. Mijn uitdaging, waar ik al jaren van droom…
Dus Hier zit ik dan in Nepal, met in mijn achterhoofd ‘’er is altijd een weg terug’’.
De voorbereidingen liepen uiteindelijk ook iets anders dan verwacht en opeens stond ik afgelopen zaterdag morgen op Schiphol. Opeens, zo voelde het.
Het afscheid was zwaar, ik werd geconfronteerd met de situatie. En na de douane ben ik in een soort van trans naar de gate gelopen.
Alles in mij wilde het liefst zo snel mogelijk terug rennen en veilig met pap, mam en Stef naar huis, maar toch liep ik door. Ik keek niet goed en stond natuurlijk meteen helemaal bij de verkeerde gates, nog meer stress en tijdgebrek. Dus daar kwam ik met klotsende oksels en mijn tomatenhoofd aan bij de gate.
Tijdens het wachten heb ik vaak mezelf gevraagd, zal ik terug gaan? Nu kan het nog. Maar nee, ik bleef zitten en stapte uiteindelijk het vliegtuig in. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen in die gemoedstoestand vraag ik me nu heel erg af. Het vliegen duurde lang, ik hoopte op een gevoel van opluchting bij het opstijgen, maar deze kwam niet.
Toen ik uiteindelijk in India aankwam voor mijn overstap kwam ik bij de transfer desk al gauw een Nederlandse mevrouw tegen. Het deed me goed om te praten over koetjes en kalfjes en een fijne bijkomstigheid dat zij precies wist wat we moesten doen.
Na een lange wachttijd van 6 uur in India nog 1,5 uur met het vliegtuig naar Kathmandu. En eindelijk een uurtje kunnen slapen.
Toen ik buiten het vliegveld kwam zag ik maar niemand staan met een papiertje in zijn hand waar Moniek Venbrux op stond.
Nog meer stress! Haha, hoewel ik t toch ook wel weer typisch vond.
Natuurlijk is dat gewoon goed gekomen.
Uiteindelijk kwam ik aan bij mijn kamer, eerst een grote ontlading. Alweer!
En toen dan toch maar de motivatie gezocht om aan de slag te gaan. In eerste instantie is de jongen van de receptie n beetje met me meegelopen door Kathmandu, wat ik heel fijn vond.
En uiteindelijk ben ik zelf nog wat rond gaan lopen.
Morgen vertrek ik naar Pokhara,
Ik voel me op het moment nog steeds niet oke, en heb nog net zo weinig geslapen als toen ik vanochtend aankwam.
Hopelijk mijn volgende bericht een wat vrolijker!
Liefs Moniek
Daar zit ik dan in Nepal, met ontelbaar gevoelens.
Zoals de meeste ondertussen al weten heb ik 2 dagen voor vertrek nogmaals de keuze moeten maken; gaan of niet gaan. Dit door een slecht nieuws bericht.
Voordat ik deze keuze kreeg keek ik eerlijk gezegd nog niet heel erg uit om naar Nepal te gaan, vooral Stef achterlaten was iets waar ik nog totaal geen zin in had.
Maar na het slechte nieuws baalde ik ontzettend, ik kwam er achter hoeveel zin ik eigenlijk had om te gaan. Mijn uitdaging, waar ik al jaren van droom…
Dus Hier zit ik dan in Nepal, met in mijn achterhoofd ‘’er is altijd een weg terug’’.
De voorbereidingen liepen uiteindelijk ook iets anders dan verwacht en opeens stond ik afgelopen zaterdag morgen op Schiphol. Opeens, zo voelde het.
Het afscheid was zwaar, ik werd geconfronteerd met de situatie. En na de douane ben ik in een soort van trans naar de gate gelopen.
Alles in mij wilde het liefst zo snel mogelijk terug rennen en veilig met pap, mam en Stef naar huis, maar toch liep ik door. Ik keek niet goed en stond natuurlijk meteen helemaal bij de verkeerde gates, nog meer stress en tijdgebrek. Dus daar kwam ik met klotsende oksels en mijn tomatenhoofd aan bij de gate.
Tijdens het wachten heb ik vaak mezelf gevraagd, zal ik terug gaan? Nu kan het nog. Maar nee, ik bleef zitten en stapte uiteindelijk het vliegtuig in. Hoe ik dat voor elkaar heb gekregen in die gemoedstoestand vraag ik me nu heel erg af. Het vliegen duurde lang, ik hoopte op een gevoel van opluchting bij het opstijgen, maar deze kwam niet.
Toen ik uiteindelijk in India aankwam voor mijn overstap kwam ik bij de transfer desk al gauw een Nederlandse mevrouw tegen. Het deed me goed om te praten over koetjes en kalfjes en een fijne bijkomstigheid dat zij precies wist wat we moesten doen.
Na een lange wachttijd van 6 uur in India nog 1,5 uur met het vliegtuig naar Kathmandu. En eindelijk een uurtje kunnen slapen.
Toen ik buiten het vliegveld kwam zag ik maar niemand staan met een papiertje in zijn hand waar Moniek Venbrux op stond.
Nog meer stress! Haha, hoewel ik t toch ook wel weer typisch vond.
Natuurlijk is dat gewoon goed gekomen.
Uiteindelijk kwam ik aan bij mijn kamer, eerst een grote ontlading. Alweer!
En toen dan toch maar de motivatie gezocht om aan de slag te gaan. In eerste instantie is de jongen van de receptie n beetje met me meegelopen door Kathmandu, wat ik heel fijn vond.
En uiteindelijk ben ik zelf nog wat rond gaan lopen.
Morgen vertrek ik naar Pokhara,
Ik voel me op het moment nog steeds niet oke, en heb nog net zo weinig geslapen als toen ik vanochtend aankwam.
Hopelijk mijn volgende bericht een wat vrolijker!
Liefs Moniek
-
30 Maart 2014 - 22:09
Lydia Antwan Geert:
Hoi Moniek we vinden het dapper dat je toch hebt door gezet kun je je gedachten toch ergens anders op zetten als je er een tijdje bent ziet de wereld er waarschijnlijk anders uit we hopen dat je goede berichten over je moeder gaat krijgen hier gaat alles goed ondanks dat jij er niet meer bent het is echt afkicken voor ons dat wij jou vrolijke gezicht niet meer zien klusjes van ons allemaal -
31 Maart 2014 - 02:23
Stef Stoop:
Kom op moniekje!
je kunt dit en je gaat er voor! ik verwacht je niet eerder thuis dan de 4 maanden die je gaat doorbrengen daar, ik blijf hier en loop niet weg, hoe erg ik je ook zal missen, je moet daar je droom gaan waarmaken!!
Tot snel lieve schat, ik ben er 24/7 voor je!
Xx Stef -
31 Maart 2014 - 07:48
Sietsie:
GO MONIEK GO
Ik weet dat jij dit kunt ik heb zelden iemand gezien van onze leeftijd die zon sterk is als jij
Ik weet dat jij het kunt
Ik kijk al uit naar de verhalen straks tijdens het werk
Gr. Vanuit wanroij / boxtel -
31 Maart 2014 - 07:58
Jolanda:
Hey Moniek,
knap dat je gegaan bent. Hou de moed er en in.
Deze droom had je al zo lang dus hou vol en probeer ervan te genieten.
Wij denken aan je. Je kunt het!!
gr Jos en Jolanda -
31 Maart 2014 - 16:30
Georges :
Hup Moniek,
Je grote reis op eigen benen. Top. Geniet van de mooie momenten en ervaringen.
groetjes
Georges -
31 Maart 2014 - 22:07
Sanne Stoop:
Hoi Moniek,
Fijn om te lezen dat je, ondanks de dubbele gevoelens, goed bent aangekomen. Hopelijk ben je snel uitgerust en voelt het allemaal wat fijner daar! Nederland is just a plane ride away (oké twee dan, maar toch!) dus probeer te genieten van al het moois dat Nepal te bieden heeft en alle bijzondere dingen die je daar meemaakt! Ik kijk uit naar je volgende reisverslag!
x Sanne -
02 April 2014 - 20:28
Marja Van Dijk:
Hoi Moniek,
Daar zit je dan....eindelijk in Nepal. Ik hoop dat je zult genieten van de tijd daar.
Weer een hele beleving.ik ga je volgen
Groetjes Marja -
06 Mei 2014 - 19:51
Lydia:
Hallo Moniek,
We hebben je leuke kaart ontvangen. Erg leuk om te lezen dat jw lieve broertjes en zusjes hebt. Zo schattige kindjes. Daar pas jij wel bij. Een hele belevenis dat kunnen wij ons niet voorstellen. Antwan was ook erg enthousiast toen hij je kaart zag.
Met hoeveel kinderen zit je in zon huis, vraagt Lydia. Karin herinnert zich weer dat jullie samen hwbbwn gefietst. Dus ze is je niet vergeten.
Trudy is blij te horen dat het goed met je gaat. Hoe gaat met moeders.? Hopelijk lukt het allemaal en we zullen je nog eens mailen .
Moniekske we denken aan je. Geniet ervan en tot gauw. Dikke kus van ons allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
